Οι «παλιοί» συμβουλεύουν

Με μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα το αφιέρωμα στη Δημόσια Εκπαίδευση που φιλοξένησε το περιοδικό «Ταχυδρόμος» (τ. 540 / 03.07.10), ένθετο στην εφημερίδα «Τα Νέα Σαββατοκύριακο». Μέρος του αφιερώματος ήταν και οι ‘συμβουλές’ τεσσάρων μεταπτυχιακών φοιτητών προς τους πρωτοετείς με το χαρακτηριστικό τίτλο «Οι ‘παλιοί’ συμβουλεύουν», οι οποίες κινήθηκαν στο τρίπτυχο «σκονάκι, αντιγραφή και χαρά». Θα παραφράσω τις συμβουλές* του Σταμάτη, απόφοιτου του Τμήματος Πληροφορικής του ΠΑ.ΠΕΙ., για να δώσω και μια άλλη άποψη:

«
Κάνε φίλους από μεγαλύτερα έτη που ήταν τακτικοί στα μαθήματα, ώστε να σου δίνουν χρήσιμες συμβουλές (και όχι παραπληροφόρηση) για το περιεχόμενο και το επίπεδο δυσκολίας κάθε μαθήματος, για το χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες των καθηγητών. Ξεπερνώντας το «χάσμα των γενεών» μη διστάζεις να ζητήσεις συμβουλές από τους ίδιους τους καθηγητές για τα καθημερινά σου θέματα μέσα στο πανεπιστήμιο.

Μην παραδίνεις εργασίες άλλων ως δικές σου. Αφενός ρισκάρεις να αποκαλυφθείς και να χάσεις το μάθημα ενώ θα μπορούσες να το περάσεις με τις δικές σου δυνάμεις και αφετέρου (και πιο σημαντικό) κοροϊδεύεις τον εαυτό σου· θυμήσου τις ατελείωτες ώρες διαβάσματος και τα ξενύχτια της Γ’ Λυκείου και προβληματίσου αν ήταν γι’ αυτό που τα έκανες όλα αυτά τότε.

Φυσικά να ζητάς από τους μεγαλύτερους να σου προτείνουν τα πιο ενδιαφέροντα και χρήσιμα (επιστημονικά και επαγγελματικά) μαθήματα και όχι τα πιο εύκολα. Προβληματίσου λίγο τι σημαίνει ‘εύκολο’ μάθημα, άλλωστε έχεις αντίστοιχες εμπειρίες από το Λύκειο.

Αν πάλι βαριέσαι να κάνεις την παραμικρή προσπάθεια, μη χάνεις το χρόνο σου μέσα στο πανεπιστήμιο. Υπάρχουν πιο ωραίοι τρόποι να περάσεις την ώρα σου όταν είσαι 19 χρονών ... Αν θέλεις να γίνεις μέλος σε κάποια από τις φοιτητικές παρατάξεις, μην το κάνεις για να επωφεληθείς από το ‘κύκλωμα’ με τις λευκές κόλλες, αν υπάρχει, αλλά για να τις στρέψεις να ασχοληθούν με τα καθημερινά προβλήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας, πέρα από τις άλλες δραστηριότητές τους, σοβαρές (προβληματισμός για το μέλλον της χώρας και των εργαζόμενων) και μη (διακοπές στη Μύκονο). Αν μάλιστα αποκαλύψεις αυτό το ‘κύκλωμα’ θα έχεις προσφέρει σημαντική βοήθεια στην καταπολέμηση της διαφθοράς. Ποτέ μη ξεχνάς, όχι μόνο στη ζωή σου μέσα στο πανεπιστήμιο αλλά γενικότερα, ότι ευθύνη για ένα αδίκημα δεν έχει μόνο αυτός που το διαπράττει αλλά και αυτός που το βλέπει να συντελείται και σιωπά.
»

Και, τέλος, ας μου επιτρέψει ο Σταμάτης να δώσω και σ’ εκείνον μια μικρή συμβουλή ως πρώην καθηγητής του.

«
Σταμάτη, σήμερα απ’ ότι καταλαβαίνω πληρώνεις για να συνεχίσεις τις σπουδές σου σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Αυτά τα χρήματα κουράστηκες (εσύ ή οι γονείς σου) για να τα εξοικονομήσεις και να τα προσφέρεις στο πανεπιστήμιο για να πάρεις γνώση. Μην κάνεις το λάθος να θεωρήσεις ότι τα προσφέρεις για να «αγοράσεις» ένα χαρτί και να εξασφαλίσεις μια «σίγουρη» θέση, είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Προσφέρεις το χρόνο και το χρήμα σου για να «ανέβεις πιο ψηλά». Είσαι νέος άνθρωπος και από εσένα περιμένουμε να γίνεις καλύτερος από εμάς. Αγωνίσου λοιπόν για μια καλύτερη κοινωνία και μη βολεύεσαι στα εύκολα.
»

(Στον «Ταχυδρόμο» λυπάμαι αλλά δεν έχω να δώσω καμία συμβουλή. Ας σκεφτούν οι συντάκτες του κάτι ...)

Γιάννης Θεοδωρίδης,
8 Ιουλίου 2010.

(*) Οι ‘συμβουλές’ του Σταμάτη, περιοδικό «Ταχυδρόμος», τ. 540 / 03.07.10, σελ. 40: «Κάνε φίλους από μεγαλύτερα έτη, ώστε να σου δίνουν τις εργασίες τους και να τις παραδίδεις στον καθηγητή σου ως δικές σου. Καλό βέβαια είναι να κάνεις κάποιες μικροαλλαγές, έτσι, για να λες ότι κάτι έκανες και εσύ. Φυσικά θα τους ζητάς να σου προτείνουν τα πιο εύκολα μαθήματα, αλλά και να σου δώσουν παλαιότερες σμικρύνσεις της εξεταστέας ύλης. Αν τις έχουν πετάξει, κανένα πρόβλημα. Πας στο κοντινότερο φωτοτυπικό της σχολής και αναλαμβάνεις δράση μόνος σου. Από εκεί και πέρα τις αφήνεις πίσω από το καζανάκι της τουαλέτας στη σχολή και, όταν μοιράσουν τα θέματα, παίρνεις άδεια για να πας στην τουαλέτα και διαβάζεις τις απαντήσεις. Αν πάλι βαριέσαι να κάνεις την παραμικρή προσπάθεια, γίνε μέλος σε κάποια από τις παρατάξεις. Συμφοιτητές μου περνούσαν ακόμη και με λευκή κόλλα, αφού η παράταξη είχε «κονέ» με συγκεκριμένους καθηγητές. Συμβουλή προς πρωτοετείς: Ακόμα και αν δεν έχεις ανοίξει βιβλίο, μείνε στην αίθουσα όλη την ώρα της εξέτασης. Όλο και κάποια σκισμένη σελίδα θα φτάσει σ’ εσένα χέρι με χέρι πριν καταλήξει στα σκουπίδια.»